Nino Latta

Het begint al bij onze geboorte: nog geen dag oud en ons gender wordt al bepaald. In ons leven worden we vaak in de categorie man of vrouw geplaatst, terwijl gender veel complexer is dan dat.

Met mijn werk ‘GENDERTURUBULENTIE’ probeer ik te breken met gender-normen. Dit werk is een verbeelding van mijn zoektocht naar gender als een vloeiend concept. In deze videodrieluik verbeeld ik mijn verleden, heden en toekomst. De beelden zijn vertraagd om met meer aandacht het proces te kunnen analyseren. Daarbij daagt het de toeschouwer uit de tijd te nemen, ook al duurt het proces lang. Mijn werk duurt oneindig. Ieder paneel van het drieluik wordt herhaald op hun eigen tijdlijn. Hierdoor zullen de 3 beelden naast elkaar continue een ander verhaal vertellen. Dit is een metafoor voor het leven waar gedrag zich herhaalt, soms alle emoties tegelijk aanwezig zijn en soms alles even stilstaat. Hopelijk inspireert mijn werk om een genuanceerd gesprek te voeren over gender, om open te staan voor andere mensen hun visie en de wereld samen inclusiever te maken.

In het eerste paneel verbeeld ik de frustratie waarmee ik mijn onderzoek begon. Frustratie om de rol van gender binnen onze huidige maatschappij, frustratie om de vraag wat mijn voornaamwoorden zijn en frustratie om de traditie beschuit met muisjes. Nadat ik mijn haren had afgeschoren en mijn naam had veranderd, groeide de verwarring over mijn genderidentiteit. Het gesprek over gender was ontbrak, vragen bleven onbeantwoord, het ongemak groeide.

Deze frustratie in mij maakte halverwege mijn onderzoek plaats voor gesprek, openstellen en zelfreflectie. Ik merkte dat mijn frustratie vooral ontstond door de performativiteit van taal. Ik zoek naar een manier om de lading achter woorden te kunnen ontkrachten. Dit tweede paneel verbeeld mijn heden; transformatie. Het is een proces dat tijd nodig heeft. Hoe vaak je je ook verlost van de labels die mensen op je plakken, mensen zullen hun eigen ideeën op jou blijven projecteren. Het voelt als een innerlijke strijd, die we door het gesprek aan te gaan en oordelen uit te stellen, gemeenschappelijk kunnen aanpakken. Veel gesprekken, onderzoeken en interne transformatie verder zie ik in dat het gesprek het krachtigste wapen zou kunnen zijn tegen onbegrip en buitensluiting. Iedereen, met welke visie dan ook, lijkt namelijk dezelfde eindvisie te hebben; iedereen mag en moet kunnen zijn wie die wil zijn. Alleen samen kunnen we een maatschappij creëren voor iedereen.

Om inclusiviteit, diversiteit en genderfluïditeit te vieren, heb ik een transparante vlag ontworpen die daarvoor symbool staat. De vlag geeft mij hoop op een samenleving waarbij écht ruimte is voor iedereen hun visie en zijn. Met die toekomstvisie sluit ik mijn drieluik af en open ik het gesprek over onze toekomstige samenleving. De transparante vlag is ontworpen om de missie naar een wereld waarbij iedereen zichzelf kan zijn te versterken.

Dit project is hopelijk een eerste stap die bijdraagt aan een 2053 met een ruimdenkende samenleving, waar ruimte is voor iedereen, ongeacht gender, geslacht, ras, godsdienst, levensovertuiging, seksuele geaardheid, handicap en lichaam.

Link naar de Video