Rië Tobori

In onze moderne wereld is digitale communicatie de norm. WhatsApp-berichten, Zoom- en Teams-vergaderingen, het is het voornaamste middel geworden om met elkaar te praten. Maar er schuilt een tekortkoming in deze nieuwe realiteit. Lichaamstaal is van oudsher een essentieel element geweest om elkaar te begrijpen. Hoe kunnen duizend woorden de subtiliteit van een enkele beweging uitdrukken? Nu we gewend zijn geraakt aan communiceren vanaf een afstand met woorden, moeten we ons dan opnieuw verbinden met ons eigen lichaam om beter te communiceren en begrijpen wat ons lichaam en dat van anderen zegt?

Phantom Interconnection 2.0 is een kunstwerk dat juist deze vragen stelt. Het biedt een ruimte waarin mensen door middel van spel en intuïtie kunnen reflecteren op fysieke afzondering en digitale interactie. Het stelt je in staat om jezelf uit te drukken, terwijl je tegelijkertijd deels anoniem blijft, als een eenvoudige schim. Kunnen we op deze manier, met behulp van technologie, beter begrijpen hoe ons lichaam beweegt en zich verhoudt tot anderen in dezelfde digitale ruimte? En hoe wordt dit waargenomen door degenen die geen schimmen zijn? De technologie die in dit werk wordt gebruikt, fungeert als een speciale bril die alles filtert behalve de omtrek van jouw lichaam. Hoe beweeg je nu je als schim een zekere mate van anonimiteit hebt verkregen? Het intrigerende is dat veel mensen elkaar nog steeds kunnen herkennen ondanks deze filter. Het werk leert ons dat de manier waarop we ons bewegen, hoe we ons lichaam gebruiken, onlosmakelijk verbonden is met onze persoonlijkheid en identiteit. Het nodigt ons uit om opnieuw na te denken over de rol van lichaamstaal in onze digitale wereld en hoe we beter kunnen begrijpen wat onze bewegingen zeggen, zelfs in de gedaante van een schim.